Oncomfortabele inspiratie

Het is een hele nieuwe tak van sport; leren van de natuur voor nieuwe inzichten voor de inrichting van onze samenleving. Biomimicry, zo heet dat. En het gaat over het ontwerpen van bijvoorbeeld gebouwen of steden gebaseerd op principes uit het bos. En het gaat ook over natuurinspiratie voor het ontwerpen van organisaties. Met nieuwe vormen van leiderschap, verandermanagement en onderlinge samenwerking. Mensen die zich bezighouden met Biomimicry, biomimics, hebben een flinke uitdaging, zo kan ik uit ervaring zeggen. Ons werk zit ‘m in het maken van de vertaling van succesvolle ecologische patronen naar menselijke uitdagingen en vice versa. De uitdagingen nemen inmiddels vele vormen aan. Van architectonische of stedenbouwkundige vragen tot ingewikkelde organisatie issues. En het ingewikkelde zit niet in de uitdaging zelf, maar twee aspecten van het vak: in het interdisciplinaire karakter van Biomimicry én het disruptieve karakter van de oplossingen. Want, het valt nog niet mee om te leren van de natuur als je geen bioloog bent! Je moet dus wel samenwerken en dat is lastig. We zien dan ook aan de randen van ons vakgebied de eerste ‘vergroening’ van bestaande vakken ontstaan voordat de stap naar interdisciplinair werken wordt genomen. Het is comfortabeler om de natuur je eigen vak in te trekken dan om je vak mee te nemen naar de natuur!
 
De toren van Babel
Voor wie wel durft start dan de uitdaging. Naar buiten voor inspiratie en leren over samenwerking tussen bomen. Zij hebben een coöperatieve samenwerking via een netwerk van schimmeldraden. We ervaren de immense kracht en tegelijk de oorverdovende stilte van de natuur. En de wijsheid. Met alle zintuigen want dat is de beste manier van leren. Door te ervaren en door helemaal open te zijn voor een heel nieuw perspectief. Een bioloog wijst de weg naar mooie voorbeelden en de juiste interpretatie van wat je ziet. Biomimicry is een ingewikkelde klus. Het is inspiratie opdoen in een voor jou onbekend terrein en hier geheel open naar kijken. Dat vraagt openheid, nieuwsgierigheid en voorstellingsvermogen.
 
Om het te kunnen toepassen, ga je vervolgens multidisciplinair aan de slag. Ook dat kan erg oncomfortabel zijn. Een CEO, een bioloog en een chemicus aan tafel. Of een kunstenaar misschien. Met mensen werken uit een andere discipline betekent tijd nemen om elkaars taal leren verstaan, durven kijken naar oplossingen waar je nooit zelf aan zou denken en heilige huisjes ter discussie stellen. Uit de comfortzone dus.
  
Bomvol inspiratie
Niet je afvragen welk dier of welke plant je als metafoor voor uitdaging of vraag zou kunnen gebruiken, maar je afvragen hoe de natuur iets oplost. Deeltjes uit water verwijderen bij kamertemperatuur. Op een lichtgewicht en toch buigzame constructie bouwen. Of leiderschap tonen in een crisissituatie. Elke keer weer die vraag stellen: ‘How does nature….’
Als we deze vaardigheden eenmaal onder de knie hebben dan volgen vaak in hoog tempo de doorbraken en inzichten. Die zijn niet comfortabel maar disruptief want ze stellen systemische patronen ter discussie. En wat een gave antwoorden krijgen we dan! Wow!

Door Bowine Wijffels - teamlid BiomimicryNL en biomimicry pionier in het werkveld van educatie, overheid en sociale innovatie.